مسیرهای عبور از گرینلند یا قطب شمال برای پروازهای بین اروپا، آسیا و آمریکا معمول است، اما آنها تقریبا هرگز بر فراز قطب جنوب پرواز نمی کنند.

به گزارش آب و غذا به نقل از ایز تی وی ، هواپیماها مانند آنچه در نقشه های مسطح می بینیم در خطوط مستقیم پرواز نمی کنند. آنها “ارتودروم ها” را دنبال می کنند – کوتاه ترین مسیرها در سطح کره. به همین دلیل، روی نقشه، مسیر به نظر یک کمان است که به سمت قطب ها خم می شود.

در نیمکره شمالی، بسیاری از شهرهای کلیدی (به عنوان مثال، نیویورک و هنگ کنگ، لندن و توکیو) به گونه ای واقع شده اند که کوتاه ترین مسیر بین آنها به طور طبیعی از عرض های جغرافیایی بالا می گذرد – قطب شمال. این باعث کاهش صدها کیلومتر مسافت می شود و در مصرف سوخت و زمان صرفه جویی می شود. Simple Flying می نویسد: در نیمکره جنوبی، جغرافیا متفاوت است.

شهرهایی مانند سیدنی، ژوهانسبورگ یا سانتیاگو به‌گونه‌ای واقع شده‌اند که حتی کوتاه‌ترین مسیر بین آن‌ها معمولاً به جای عبور از یک قاره یخی، از روی اقیانوس می‌گذرد. پرواز از طریق قطب جنوب اغلب از نقطه نظر ناوبری منطقی نیست.

تقاضای جهانی

قطب شمال به یک قطب هوانوردی تبدیل شده است زیرا مراکز اصلی اقتصادی جهان در اطراف آن متمرکز شده اند: آمریکای شمالی، اروپا و آسیا. فضای هوایی اینجا یکی از شلوغ ترین فضاهاست.

قطب جنوب جمعیت دائمی، شهر و تقاضای پرواز ندارد. تعداد بسیار کمی از جفت‌های شهری در نیمکره جنوبی از مسیر مستقیم در عرض قطب بهره می‌برند. بدون توجیه اقتصادی، خطوط هوایی آمادگی پذیرش خطرات و هزینه های مربوط به پرواز در این منطقه را ندارند.

قوانین امنیتی ETOPS و کمبود فرودگاه

هوانوردی مدرن توسط ETOPS سختگیرانه (استانداردهای عملکرد عملیاتی دو موتوره با برد گسترده) اداره می شود. آنها تعیین می کنند که هواپیما چقدر می تواند از نزدیکترین فرودگاه مناسب برای فرود اضطراری (معمولاً ۳ تا ۵.۵ ساعت زمان پرواز) طی کند.

فرودگاه های ذخیره کافی در قطب شمال در مواقع اضطراری وجود دارد. آلاسکا (ایالات متحده آمریکا)، ایکالویت (کانادا)، کفلاویک (ایسلند)، اسپیتسبرگن (نروژ) – همه آنها دارای گواهینامه و آماده پذیرش لاینر هستند.

حتی یک فرودگاه مدنی تایید شده در قطب جنوب وجود ندارد. باندهای موجود بسته به آب و هوا و فصل، فرودگاه های یخی ایستگاه های علمی هستند. در صورت خرابی موتور یا کاهش فشار، خلبانان به سادگی جایی برای فرود هواپیما نخواهند داشت.

آب و هوای شدید

قطب جنوب خشن تر از قطب شمال است. این قاره سردترین و بادخیزترین قاره زمین است. دمای زیر ۶۰- درجه سانتی گراد می تواند باعث یخ زدگی سوخت شود و نبود ایستگاه های هواشناسی باعث می شود پیش بینی های هواشناسی بسیار غیر قابل اعتماد باشد.

علاوه بر این، شب قطبی در قطب جنوب عملیات نجات احتمالی را پیچیده می کند. در قطب شمال، شرایط به دلیل نفوذ اقیانوس ها ملایم تر است و پوشش هواشناسی منطقه برای دهه ها بهبود یافته است.

استثنائات از قوانین

در حالی که پروازهای برنامه ریزی شده از قطب جنوب عبور نمی کنند، برخی از مسیرها (مانند سیدنی کانتاس به سانتیاگو) به اندازه کافی به سمت جنوب می روند تا مسافران بتوانند لبه قاره یخی را ببینند. با این حال، حتی این پروازها از قسمت عقبی قطب جنوب دور می شوند.

سقوط پرواز ۹۰۱ ایر نیوزیلند در سال ۱۹۷۹ یادآوری غم انگیزی از خطرات است. یک هواپیمای گشت و گذار که در حال پرواز بر فراز قطب جنوب بود به دلیل خطای ناوبری و شرایط سفید شدن به کوه اربوس سقوط کرد. همه ۲۵۷ نفر جان باختند. این فاجعه به پروازهای انبوه توریستی بر فراز این قاره پایان داد.