یک محقق بخش کشاورزی گفت: ایجاد بادشکن‌های طبیعی راهکاری برای مبارزه با ۸۰ معضل زیست محیطی از جمله خشکسالی، توسعه بیابان‌زایی، فرسایش خاکی، سیل و سیلاب، فرونشست زمین، تبخیر و ریزگردها است.
« وحیدرضا شادفر» در نشست خبری خود درخصوص مزایای بادشکن ها و استفاده از گیاهان خشکی پسند و مقاوم به کم آبی، افزود: طبق آخرین گزارش مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی به دلیل شرایط آب و هوایی و خشکسالی های پی در پی، دو سوم ایران بیابانی شده به طوری که ۲۸ تا ۳۶ هزار روستا خالی از سکنه است، در حالی که در دنیا بخش عمده تولید ناخالص ملی از محل تولیدات روستایی تامین می‌شود.
این محقق با بیان اینکه اکنون ۵۰۰ دشت ممنوعه کشور وضعیت بحرانی دارد، اظهارداشت: عمده فعالیت روستاییان دامداری و کشاورزی است، بنابراین شرایط فعلی زیست محیطی حاکم بر روستاها به گونه‌ای شده که روستاییان به شهرها مهاجرت می‌کنند، اگر فرض کنیم در هر روستا ۱۰ شغل با خشکسالی از بین برود، دو میلیون و ۸۰۰ هزار شغل مستقیم و غیرمستقیم روستایی از دست رفته است.
طرح اجرای بادشکن در چهار دولت مسکوت ماند
شادفر با بیان اینکه طرح اجرای بادشکن در چهار دولت گذشته مسکوت ماند، تصریح کرد: طبق آخرین دستور وزیر فعلی جهاد کشاورزی اجرای این طرح به سازمان جنگل‌ها محول شد تا در طرح ۴۶ هزار هکتاری سیستان اجرایی شود، اما هنوز قراردادی منعقد نشده است و تنها در سطح بسیار کوچک از سوی سازمان‌های متولی اجرایی می‌شود که به هیچ عنوان اهداف این طرح را تامین نمی‌کند.
ایجاد بادشکن تاثیر فوق العاده‌ای بر افرایش تولیدات محصولات کشاورزی دارد، با وجود اینکه طرح انجام بادشکن در اطراف مزارع دیم و آبی می‌تواند ۷۰ درصد موجب افزایش تولید محصول، ۵۰ درصد در کاهش مصرف آب افزایش تولید دو برابری صیفی موثر باشد.
اجرای این طرح از ۲۳۰ سال پیش در روسیه، ۵۷ سال پیش در چین و ۴۰۰ سال پیش در اتریش آغاز شده و تأثیر آن در مقابله با بیابان‌زایی و نیز افزایش تولیدات کشاورزی تاثیر مطلوبی داشته است، به طوری که در اروپا ۲۰ تن زیتون در هکتار برداشت می‌شود، اما در کشور این میزان در هکتار ۳ تن است و حتی میانگین تولید گندم آنها سه برابر کشور ما است.
طرح بادشکن در اطراف مزارع به ویژه مناطق بادخیز در یک تا ۱۱ ردیف درخت عمود بر مسیر باد کشت می‌شود. بنابراین از برخورد مستقیم باد به مزارع و خاک جلوگیری می شود، زیرا باد خود عامل تبخیر و خشک کردن رطوبت خاک است، همچنین اجرای این عملیات در مراتع نیز موجب جلوگیری از فرسایش و وقوع سیلاب و سیل می‌شود.
شادفر با اشاره به اینکه اجرای طرح بادشکن تنها محدود به مزارع دیم کشاورزی و بیابانی نیست، گفت: این طرح برای حداقل هشت وزارتخانه قابلیت اجرا دارد، به طوری که وزارت نیرو می‌تواند بادشکن را در مسیر سدها و رودخانه ها برای جلوگیری از فرسایش خاکی، مانع از ورود گل و لای به سدها، وزارت راه و شهرسازی در اطراف ریل‌های قطار و اتوبان ها و آزادراه ها، وزارت نفت در مکان‌های استخراج نفت برای مقابله با آلایندگی خاک و ریزگردها و همچنین وزارت صمت در کنار معادن و کارخانجات می‌تواند با درختان بادشکن ایجاد کند تا معضلات زیست محیطی کاهش یابد که اکثر این موارد اجاری قانونی دارد اما اجرا نمی شود.
وی با بیان اینکه طرح بادشکن دارای دو هزار و ۸۰۰ مقاله علمی خارجی و ۳۰۰ تحقیق داخلی است که نشان می‌دهد این طرح دارای فوایدی بیش از مضرات است، افزود: طبق دومین گزارش ملی محیط زیست ایران، سالانه ۱۴۲ هزار هکتار جنگل از بین می‌رود که ایجاد بادشکن می تواند تاثیر بسزایی در کاهش این مهم داشته باشد.
این محقق بخش کشاورزی در زمینه گونه‌های خشکی پسند، گفت: براساس تحقیقات انجام شده، اجرای طرح بادشکن با کاشت درختان مقاوم به خشکی، همچون سنجد علاوه بر تامین وضعیت آبی می‌تواند از لحاظ اقتصادی نیز مفید واقع شود.
شادفر با بیان اینکه اجرای طرح بادشکن در کل کشور همکاری و هماهنگی وزارتخانه های مختلف را می طلبد، گفت: برای اجرای این اقدام آموزش و ترویج کشاورزان نیاز است، بنابراین دیگر برای اجرای آن نیازی به اعتبار دولتی نیست و همه مردم از آن استقبال می‌کنند./ایرنا