گوسفند لینکلن (که با نام «لینکولن لانگ وول» نیز شناخته می‌شود) یک نژاد دو منظوره از گوسفندان اهلی است که منشا آن انگلستان است. این گوسفند بزرگترین نژاد گوسفند بریتانیایی است که به طور ویژه برای تولید سنگین ترین، درازترین و درخشان‌ترین پشم گوسفند در جهان پرورش داده شده است.
به گزارش آب و غذا به نقل از راز بقا ، گوسفند لینکلن (که با نام «لینکلن لانگ وول» نیز شناخته می‌شود) یک نژاد دو منظوره از گوسفندان اهلی است که منشا آن انگلستان است. این گوسفند بزرگترین نژاد گوسفند بریتانیایی است که به طور ویژه برای تولید سنگین ترین، درازترین و درخشان‌ترین پشم گوسفند در جهان پرورش داده شده است.
امروزه این نژاد در بسیاری از کشور‌های جهان در دسترس است و تعداد زیادی از این گوسفندان برای بهبود اندازه و کیفیت پشم نژاد‌های گوسفند بومی سایر کشور‌ها صادر شده است.
پشم گوسفند لینکلن کیفیت بالایی دارد و برای بافندگی، ریسندگی و بسیاری از صنایع دستی دیگر تقاضای زیادی دارد. اما این نژاد در بریتانیا بسیار نادر است و توسط «انجمنن احیای نژاد‌های کمیاب» به عنوان «در معرض خطر» طبقه بندی شده است. در حال حاضر کمتر از ۱۵۰۰ میش لینکلن برای تولید مثل در بریتانیا وجود دارد.
گوسفند لینکلن یک نژاد بسیار قدیمی است و گفته می‌شود که گوسفند مدرن لینکلن نتیجه تلاقی نژاد لستر و نژاد‌های گوسفند زمخت بومی «لینکلن شایر» است. این نژاد اولین بار در اواخر قرن ۱۸ به ایالات متحده وارد شد، اما هرگز در این کشور به یک نژاد بسیار محبوب تبدیل نشده است. اما این نژاد در ایالت‌های متمرکز و نیز ایالت‌های آیداهو و اورگان برای تولید گوسفند‌های اصیل، اصلاح نژادی گوسفندان بومی یا تولید گوسفندان دورگه برای استفاده در میش‌های با پشم مرغوب اهمیت خود را داشته است.
اما این نژاد معمولاً در کانادا محبوبیت بیشتری نسبت به ایالات متحده داشته است. نژاد گوسفند لینکلن در دهه ۱۸۴۰ وارد نیوزیلند شد، اگرچه واردات اصلی آن بیست سال بعد اتفاق افتاد. در آنجا از این حیوانات در مناطق کشاورزی مانند لستر که زیر سطح دریا قرار داشتند استفاده می‌شد، جایی که گوسفند مرینو که در آن زمان نژاد غالب بود، مناسب نبود. همین نژاد بود که در تلاقی با گوسفند مرینو برای توسعه گوسفند نژاد «کوریدال» استفاده شد.
گوسفند لینکلن در نیوزیلند در نهایت با «گوسفند رامنی» جایگزین شد و امروزه تعداد کل این حیوانات به چند هزار رأس کاهش یافته است که برای تولید دورگه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. در حال حاضر گوسفند لینکلن در بسیاری از کشور‌های جهان در دسترس است و این حیوانات به تعداد زیادی به استرالیا، اروپا، ایرلند، نیوزیلند، برزیل، کانادا و چندین کشور دیگر آمریکای جنوبی صادر شد.
انجمن ملی گوسفند لینکلن در سال ۱۸۹۱ در ایالات متحده تاسیس شد.
ویژگی‌های گوسفند لینکلن
گوسفند لینکلن حیواناتی با جثه بزرگ به همراه یک بدن عمیق هستند. آن‌ها احتمالاً بزرگترین نژاد گوسفند در جهان هستند. رنگ آن‌ها ممکن است کاملا سفید یا رنگی از جمله سایه‌های مشکی، زغالی، خاکستری و نقره‌ای باشد. آن‌ها از پشت صاف و قوی هستند و گوسفند بالغ دارای پوشش ضخیم می‌باشد. گاهی اوقات، آن‌ها فاقد در ساق پا فاقد پشم هستند و در صورت کوتاه بودن پشم پا، تا حدودی ایستاده به نظر می‌رسند.
پشم گوسفند لینکلن در دسته‌های سنگین حمل می‌شود که اغلب به صورت مارپیچی در نزدیکی انتهای آن پیچ می‌خورند. طول دسته پشم لینکلن در میان تمام نژادها، از ۲۰ تا ۴۶ سانتی متر با بازدهی ۶۵ تا ۸۰ درصد است. لینکلن‌ها سنگین‌ترین و درشت‌ترین پشم را در بین گوسفند‌های پشم بلند دارندو میش‌های لینکلن سالانه ۵.۴ تا ۹.۱ کیلوگرم پشم تولید می‌کنند.
پشم گوسفند لینکلن از ۳۳.۵ تا ۴۱ میکرون قطر دارد. اگرچه پشم گوسفند درشت و تا حدودی شبیه مو است، درخشندگی قابل توجهی دارد. آن‌ها لاشه بزرگ، لاغر و عضلانی خوبی دارند. آن‌ها سر بزرگتر و جسورتر از سایر نژاد‌های گوسفند‌های پشم‌بلند دارند. معمولاً هم قوچ و هم میش این نزاد کاملا بدون شاخ است. میانگین وزن بدن زنده قوچ‌های بالغ لینکلن بین ۱۱۰ تا ۱۶۰ کیلوگرم و میانگین وزن بدن زنده میش‌های بالغ از ۹۱ تا ۱۱۳ کیلوگرم متغیر است.
ویژگی‌های کلی گوسفند لینکلن به شرح زیر است:
خاستگاه: گوسفند لینکلن در قرن هجدهم در منطقه «لینکلن شایر» انگلستان به وجود آمد. آن‌ها از تلاقی نژاد‌های محلی گوسفند با گوسفند‌های پشم بلندی از اسپانیا و خاورمیانه ایجاد شدند. گوسفند لینکلن اولین بار در قرن نوزدهم به ایالات متحده وارد شد و از آن زمان در آمریکای شمالی پرورش داده شده است.
شکل ظاهری: گوسفند لینکلن نژادی از گوسفندان بزرگ است. قوچ‌های بالغ بین ۲۵۰ تا ۳۵۰ پوند و میش‌های بالغ بین ۲۰۰ تا ۲۵۰ پوند وزن دارند. آن‌ها ظاهری متمایز دارند، با پشم بلند و مجعد که طول آن به ۱۴ اینچ می‌رسد. پشم آن‌ها به دلیل کیفیت آن بسیار ارزشمند است و برای محصولات مختلفی از جمله لباس، پتو و فرش استفاده می‌شود.
خلق و خوی: گوسفندان لینکلن به خلق و خوی ملایم و مطیع خود معروف هستند. آن‌ها حیواناتی دوستدار انسان و اجتماعی هستند که به راحتی می‌توان با آن‌ها کار کرد. این باعث می‌شود که آن‌ها به انتخابی محبوب برای کشاورزان و گوسفندداران کوچک تبدیل شوند.
سرسختی و مقاومت: گوسفند لینکلن یک نژاد مقاوم است که می‌تواند با انواع آب و هوا و محیط سازگار شود. آن‌ها برای آب و هوای سرد و مرطوب مناسب هستند و می‌توانند در مناطقی با شرایط چرای نامناسب رشد کنند. آن‌ها همچنین در برابر بسیاری از بیماری‌ها و انگل‌های رایج گوسفند مقاوم هستند و همین آن‌ها را به نژادی با هزینه کم نگهداری تبدیل می‌کند.
دو منظوره: گوسفند لینکلن یک نژاد دو منظوره در نظر گرفته می‌شود، یعنی هم برای پشم و هم برای گوشت استفاده می‌شود. در حالی که پشم آن‌ها بسیار ارزشمند است، گوشت آن‌ها نیز محبوب است و به طعم لطیف معروف است.
بلوغ تدریجی: گوسفندان لینکلن دیر بالغ هستند، قوچ‌ها در حدود ۲ سالگی و میش‌ها در حدود ۱.۵ سالگی به بلوغ می‌رسند. تصور می‌شود که این روند کند بلوغ به کیفیت بالای پشم و گوشت آن‌ها کمک می‌کند.
وضعیت حفاظت: گوسفند لینکلن توسط سازمان حفاظت از دام به عنوان یک نژاد کمیاب در نظر گرفته شده چرا که کمتر از ۱۵۰۰ حیوان پرورشی در ایالات متحده ثبت شده است. این باعث می‌شود آن‌ها یک نژاد مهم برای حفظ و محافظت برای نسل‌های آینده باشند.
چرندگان عالی: گوسفندان لینکلن چرندگانی عالی هستند و برای سیستم‌های کشاورزی مبتنی بر مرتع مناسبند. آن‌ها قادر به چرای انواع علوفه هستند و به ویژه به علف‌ها و حبوبات علاقه دارند.
باروری بالا: گوسفند لینکلن به دلیل نرخ باروری بالا شناخته شده است، به طوری که میش‌ها اغلب دوقلو یا سه قلو به دنیا می‌آورند. این باعث می‌شود که آن‌ها یک نژاد محبوب برای کشاورزانی باشند که به دنبال افزایش سریع اندازه گله خود هستند.
طول عمر طولانی: گوسفندان لینکلن عمر طولانی دارند و برخی از گوسفند‌ها تا ۱۰-۱۲ سال عمر می‌کنند. این عدد بیشتر از بسیاری از نژاد‌های دیگر گوسفند است که معمولاً ۵-۷ سال عمر می‌کنند.
کاربرد گوسفند لینکلن
گوسفند لینکلن گوسفندی دو منظوره است. آن‌ها هم برای تولید گوشت و هم برای تولید پشم پرورش داده می‌شوند. پشم این گوسفند به شدت مورد توجه است. گوسفند لینکلن حیوانی قوی است، اما معمولاً از نظر خلق و خو مطیع است. نرخ باروری گوسفند لینکلن بالاست. درصد بره زایی این حیوانات به طور کلی حدود ۱۵۰ درصد است و با توجه به جثه حیوانات بالغ، بره‌ها از نظر اندازه کوچکتر هستند و مشکلات بره داری با این حیوانات کم است.
از آنجایی که میش‌های بالغ تغذیه کننده آسانی هستند، گاهی اوقات بیش از حد شرطی می‌شوند و مانند نژاد‌هایی که استعداد کمتری برای گرفتن چربی دارند، تولید مثل نمی‌کنند. گوسفند‌های لینکلن حیوانات دلچسبی هستند. آن‌ها از مقدار زیادی علف یا مرتع با کیفیت بالا استفاده عالی می‌کنند و به خوبی برای شرایط خشک و سرد مناسب هستند و سطحی از مقاومت در برابر پوسیدگی سُم دارند. زمانی نژاد گوسفند لینکلن به عنوان تولید کننده گوشت معروف بود، اما امروزه به دلیل کیفیت بالای پشم به عنوان نژاد گوسفند پشمی از ارزش بالایی برخوردار است.