سنبل آبی معروف به شیطان آبی که در آب‌بندان ۴۰ هکتاری روستای آغوزبن بابل دوباره اوج گرفته است، در کوتاهترین زمان ۳۰ هکتار از این آب‌بندان را در تسخیر خود درآورد و این امر سبب کاهش خروجی آب به زمین های شالیزاری ۲۰۰ هکتاری این خطه از شمال کشور شد.

به گزارش آب و غذا به نقل از ایرنا ، آب‌بندان ۴۰ هکتاری روستای آغوزبن بابل که ۲۰۰ هکتار از اراضی شالیزاری این روستا را آبیاری می کند در روزهای اخیر با گسترش قلمرو سنبل آبی ورودی و خروجی آب در این آبندان کاهشی شد.

سنبل آبی که در هفته های گذشته گستره کمتری از این آبندان را در تصرف خود داشت به سرعت تکثیر و در شرایط فعلی ۳۰ هکتار از این آببندان گستره حضور این گیاه مزاحم شد.

با توجه به سرعت بسیار بالای رشد این گیاه مهاجم در هفته های پیش رو کل آببندان آغوزبن بابل مملو از سنبل آبی خواهد شد که این مطلب خبر خوبی برای شالی کاران روستا نخواهد بود.

با توجه به این که سنبل آبی حجم زیادی از آب را استفاده می کند و از طرف دیگر پیازهای این گیاه که به هم تنیده هستند به همراه ساقه ها آن مانع تردد آب در ورودی و خروجی های این آببندان خواهد شد.

با توجه به این که سنبل آبی کل سطح آببندان را به صورت کامل می پوشاند این امر مانع رسیدن اکسیژه به آب و سبب تلف شدن ماهی ها داخل آببندان خواهد شد.

از طرف دیگر برخی از پرندگان مهاجر که در داخل نی زارها لانه سازی می کردندگسترش این گیاه وحشی مانع حضور این پرندگان مهاجر در این آببندان است.

سنبل آبی گیاهی از خانواده سنبل است که به دلیل قدرت رشد و تکثیر بسیار بالا و همچنین گل های بنفش زیبای آن مورد توجه گردشگران و بعضا جابجایی به عنوان گیاه زینتی است و این ویژگی باعث می شود به سرعت به مناطق آبی سرایت کند و به دلیل قدرت جذب بالای آب در ریشه ها و ساقه های بهم تنیده غوطه ور آن، توانایی بالایی در نابودی اکوسیستم های آبی و تالابی دارد.

متاسفانه در دنیا تاکنون روش مبارزه خاصی که فاقد آثار جانبی زیانبار برای اکوسیستم ها باشد برای سنبل آبی معرفی نشده و تنها راه موثر توصیه شده برای‌ مقابله با آن، مبارزه فیزیکی (جمع آوری) است. اما در بعضی موارد به دلیل گستردگی مناطق آلوده به این گیاه و دشواری و کند بودن روند اجرای شیوه مذکور، پاکسازی کامل از وجود این گونه مهاجم نیازمند عزم جدی سایر مسوولان و مردم است.

در این پیوند این گونه گیاهی در آببندانی در روستای آغوزبن که در یک کیلومتری شمال شهر بابل واقع شده و دارای ۶ هزار و ۵۴۰ خانوار و ۲ هزار نفر جمعیت است، جولان می دهد.

سنبل آبی، گیاهی آبزی با نام علمی Eichhornia crassipes بومی مناطق گرمسیری آمریکای جنوبی و آمازون است و خارج از محدوده بومی خود به عنوان گونه‌ای مهاجم شناخته می‌شود. این گیاه آزادانه در آب شناور است و تا حدود یک متر بالاتر از سطح آب رشد می‌کند.

اندازه برگ‌های سنبل آبی بین ۱۰ تا ۲۰ سانتی‌متر است و به صورت شناور روی سطح آب دیده می‌شود. هر ریشه این گیاه بین هشت تا ۱۵ گل می‌دهد که روی سطح آب می‌رویند و معمولا شش گلبرگ دارند که رنگ آنها بین صورتی و بنفش دیده می‌شود.

سنبل آبی رشد بسیار سریعی دارد و هر گیاه هزاران دانه در سال تولید می‌کند که دوام برخی دانه‌ها تا ۲۸ سال هم می‌رسد. همین موضوع باعث می‌شود در برخی مناطق جمعیت این گیاه در ۲ هفته تقریبا ۲ برابر ‌شود.

به علت رشد سریع، تعداد دانه‌های زیاد و زیبایی ظاهری گل‌های این گیاه، به تازگی به عنوان گیاهی زینتی خرید و فروش شده و در منازل کنار گیاهان آپارتمانی دیده می‌شود. سنبل آبی به دمای هوای پایین حساس است و در زمستان دوام نمی‌آورد، اما در تابستان‌ها گل‌های زیبایی می‌دهد و عمر هر گل بین یک تا روز است.

درخواست لایروبی

دهیار روستای آغوزبن بابل بیان داشت: با توجه به سرعت بسیار بالای تکثیر این گیاه درخواست لایروبی فنی این آببندان به آب منطقه ای مازندران ارائه شد.

در شرایط فعلی سنبل آبی حدود ۳۰ هکتار از آببندان ۴۰ هکتاری روستای آغوزبن را به صورت کامل پوشانده است و به سرعت در حال تکثیر است.

وی با بیان این که این آببندان آب زراعی ۲۰۰ هکتار از زمین های شالیزاری روستای آغوزبن را تامین می کند، اظهار کرد: ورودی و خروجی های این آببندان توسط سنبل آبی مسدود و جریان آب به کندی صورت می گیرد.

دهیار روستای آغوزبن بابل با اشاره به این مطلب که این آبندان در سال گذشته با اعتبار ۱۷ میلیارد ریالی توسط آب منطقه ای مازندران لایروبی شد، گفت: نیروهای آب منطقه ای در طول دوماه زحمت های زیادی برای لایروبی این آببندان متحمل شدند که اقدام آنها قابل قدرشناسی است.

در لایروبی سال گذشته برخی از این گیاه در لابه لای نی زارها باقی مانده بود که در فصل بهار دوباره تکثیر شد و با سرعت زیاد گستره آببندان را به تصرف خود درآورد.

وی با بیان این که بنا به نظر کارشناسان تنها راه مبارزه با این گیاه وحشی لایروبی فنی است، ادامه داد: همزمان با لایروبی این آب‌بندان، سنبل آبی بعد از جمع آوری باید در یک مکان دفن شود.

تقاضای ما از آب منطقه ای مازندران آن است که لایروبی این آب‌بندان را با فوریت در دستور کار قرار دهند.

با توجه به این که شهرستان بابل بیشترین آببندان های بزرگ در مازندران را دارا می باشد، نفوذ سنبل آبی در آببندانهای دیگر بحران آفرین خواهد بود و پاکسازی آن هزینه های زیادی را بر جای خواهد گذاشت.