رسول اشرفی‌پور ، معاون امور جنگل سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور ، با بیان اینکه طرح‌های مدیریت صیانتی جنگل‌های شمال کشور با رویکردی نوین از سال ۱۴۰۵ اجرایی خواهد شد، گفت: مجریان برای ۲۸ حوزه آبخیز هیرکانی انتخاب می شوند.
به گزارش آب و غذا به نقل از ایرنا ، طرح‌های مدیریت صیانتی در حال حاضر برای جنگل‌های شمال کشور پیش‌بینی شده و برای جنگل‌های زاگرس نیز الگوی جنگلداری اجتماعی در دستور کار قرار دارد.
در این راستا تا پایان سال جاری تشریفات قانونی این طرح برای انتخاب مجریان در ۲۸ حوزه آبخیز به مساحت بیش از ۷۰۰ هزار هکتار در جنگل‌های هیرکانی نیز انجام می‌شود.
در طرح‌های صیانتی، هدف توجه به مهم‌ترین اقدامات فنی اجتناب‌ناپذیر جنگل مانند مرمت جاده‌های جنگلی، حصارکشی دور قطعات، غنی‌سازی و برنامه‌های بهداشتی و پرورشی خواهد بود.
تلاش بر این است که اجرای این طرح‌ها خودگردان باشد و محل درآمد برای جبران اقدامات اجرایی مجریان نیز توده‌های موجود زراعت چوب پایین‌دست است که به سن بهره‌برداری رسیده‌اند.
در این راستا، سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور، برنامه توسعه عرصه‌های زراعت چوب در اراضی جلگه‌ای را دارد که جزئی از طرح‌های مدیریت منابع طبیعی یا همان طرح‌های جنگلداری در چارچوب سند مدیریت پایدار حوزه‌های آبخیز جنگلی شمال است.
این مسئول درباره برداشت پایه‌های شکسته و درختان ریشه‌کن در جنگل‌های شمال کشور، اظهار داشت: قانون‌گذار تکلیف برداشت پایه‌های شکسته افتاده و ریشه‌کن را مشخص کرده است و برداشت این پایه‌ها در گذشته نیز صورت می‌گرفته و هیچ‌وقت محل مناقشه نبوده است.
در کتاب‌های جنگل‌شناسی هم به باقی‌گذاشتن پنج تا ۱۰ درصد و برخی منابع متاخر تا ۳۰ درصد پایه‌های خشک سرپا و ریشه‌کن را داخل جنگل تاکید کرده که بی‌تردید ما مقید به باقی‌گذاشتن همه پایه‌های سرپا خشک به‌مانند پایه‌های زنده در جنگل هستیم.
وی درباره نقش نیروهای حفاظت و جنگلبانان، خاطرنشان کرد: در زمان اجرای طرح‌های جنگلداری در گذشته و همچنین در زمان اجرای طرح جنگلداری همگام با طبیعت، نیروهای جنگل تحت عنوان قرق‌بانان یا سیم‌بانان فعالیت داشتند و علاوه بر وظایف فنی، در امر حفاظت نیز موثر بودند، اما با اجرای طرح تنفس جنگل و واگذاری حدود ۲ هزار نیرو به ادارات کل منابع طبیعی، نقش آن‌ها تنها حفاظتی شد و این در حالی است که وظایف قرق‌بانی و سیم‌بانی تکمیل کننده وظیفه گشت و مراقبت است.
حفاظت پایدار جنگل تنها بر پایه نیروی فیزیکی ممکن نیست، بلکه نیازمند طرح فنی مصوب و حضور کارشناسان در عرصه است.