استارت‌آپ آمریکایی سیور می‌گوید ساخت چربی خوراکی مصنوعی بدون نیاز به دام‌ها و محصولات کشاورزی، انتشار کربن را کاهش و جنگل‌های بارانی را نجات می‌دهد.
به گزارش آب و غذا به نقل از زومیت ، محققان و کارآفرینان، برای تولید اولین مواد غذایی «مصنوعی» در رقابت هستند. به زودی، نوع تازه‌ای از چربی‌های خوراکی که برای تولید انبوه به حیوانات یا زمین‌های بزرگ کشاورزی نیاز ندارد، در ایالات متحده وارد بازار می‌شود.
استارت‌آپ آمریکایی سیور (Savor) که توسط صندوق سرمایه‌گذاری بیل گیتس، بنیان‌گذار مایکروسافت پشتیبانی می‌شود، از کربن دی‌اکسید «کره» می‌سازد. سیستم ترموشیمیایی این شرکت برای تولید مواد غذایی مصنوعی، برخلاف سیستم‌های تولید موادغذایی، به فرایندهای پردازش سوخت‌های فسیلی نزدیک‌تر است. کتلین الکساندر، یکی از محققان شرکت سیور، می‌گوید: «هیچ فرآیند زیستی‌ای در روش خاص ما دخیل نیست.»
کره‌ی ساخته‌شده توسط سیور، از کربن موجود در زغال‌سنگ، متان یا کربن دی‌اکسید به دست می‌آید. صنعت پتروشیمی از ورودی‌های مشابه برای تولید گاز سنتز (ترکیبی از هیدروژن و کربن منوکسید به نسبت‌های مختلف) استفاده می‌کند که سپس، در فرایند فیشر تروپش به هیدروکربن‌هایی با زنجیره‌ی بلند تبدیل می‌شود.
چربی‌های مصنوعی با تأمین کالری موردنیاز، سیستم غذایی را متحول می‌کنند
سیور این هیدروکربن‌ها را با اکسیژن می‌آمیزد تا پیش از افزودن گلیسیرین برای تشکیل تری‌گلیسرید، اسیدهای چرب ایجاد کند. سپس، برای تبدیل این ترکیب به کره، آب و نوعی امولسیفایر را به آن می‌افزاید. در نهایت، برای دستیابی به رنگ موردنظر از بتاکاروتن و برای رسیدن به طعم «علف‌مانند» از روغن رزماری استفاده می‌شود. اواخر ماه گذشته، الکساندر در گفتگو با نیو‌ساینتیست گفت: «مزه‌ی به‌دست‌آمده شبیه کره است.»
الکساندر می‌افزاید چربی‌های مصنوعی می‌توانند با تأمین کالری موردنیاز، سیستم غذایی را متحول و در عین حال، زمین‌ها را نیز برای حفظ و ذخیره‌ی کربن آزاد کنند. محصولاتی که به این روش ساخته می‌شوند، می‌توانند در صورت وقوع فاجعه‌های زیست‌محیطی به عنوان منابع غذایی به کار روند. او می‌گوید: «اگر در شرایط اضطراری قرار بگیریم، این نوع موادغذایی می‌تواند کل سیاره را برای مدتی طولانی تغذیه کند.»
کره، تا حدودی به دلیل قیمت بالایش در مقایسه با سایر چربی‌ها، اولین محصول پیشنهادی سیور برای عرضه به مصرف‌کنندگان خواهد بود. الکساندر می‌گوید: «ما انتظار داریم که بتوانیم از نظر هزینه با کره‌ی معمولی رقابت کنیم.» این شرکت در حال حاضر، در تلاش است برای عرضه‌ی محصولش در بازار ایالات متحده، تأییدیه‌ی نظارتی را دریافت کند.
الکساندر معتقد است که چربی مصنوعی سیور، می‌تواند جایگزین مناسبی برای مواد دیگر، از جمله روغن پالم و روغن نارگیل باشد که در کشورهای گرمسیری، از عوامل جنگل‌زدایی محسوب می‌شوند.
مقاله‌ای تحلیلی که سال گذشته با همکاری الکساندر منتشر شد، نشان داد که کربن آزادشده توسط چربی‌های مصنوعی، از نصف کربن چربی‌های ساخته‌شده با سیستم‌های کشاورزی نیز کمتر است.
موادغذایی مصنوعی، مزایای اقلیمی بسیاری دارند
استیون دیویس از دانشگاه استنفورد، نویسنده‌ی ارشد مطالعه، می‌گوید اگر فرایند تولید چربی مصنوعی با انرژی‌های تجدیدپذیر حمایت شود و چربی، با استفاده از کربن جذب‌شده به عنوان ماده‌ی اولیه تولید شود، این فرآیند به‌طور چشمگیری از هر روشی که امروزه در کشاورزی به کار می‌رود، بهتر خواهد بود. به باور دیویس، موادغذایی مصنوعی، مزایای اقلیمی بسیاری دارند.
محققان می‌گویند فرآیند سیور برای تولید چربی مصنوعی، موادغذایی را در مقادیر بسیار بالا تولید می‌کند و در عین حال، با خطرات تهدیدکننده‌ی کشاورزی سنتی، مانند تغییرات اقلیمی، تخریب محیط‌زیست، عوامل بیماری‌زا و آفات، درگیر نیست.
پشتیبان شرکت سیور، صندوق سرمایه‌گذاری در شرکت‌های اقلیمی بیل گیتس، بنیان‌گذار مایکروسافت است. بیل گیتس در ماه فوریه اعلام کرد که سیور در حال تولید «مولکول‌های چربی واقعی مانند مولکول‌هایی است که در شیر، پنیر، گوشت گاو و روغن‌های گیاهی وجود دارد.» گیتس افزود که چالش اصلی سیور، کاهش قیمت این محصول است.
اما الکساندر اقرار می‌کند که جلب رضایت مردم به استفاده از چربی‌های مصنوعی در رژیم غذایی نیز ممکن است مشکل‌ساز باشد، به ویژه، در پی رسوایی‌هایی که در مورد چربی‌های ترانس مصنوعی به بار آمده است. او می‌گوید: «ما می‌خواهیم با مردم در ارتباط باشیم و درباره‌ی مزایای این محصول برای سیاره، اطلاع‌رسانی کنیم. کاربری زمین و همه‌ی این موارد واقعاً مهم هستند. اما در حقیقت، غذایی که می‌خوریم باید طعم بسیار خوبی داشته باشد.»