استادیار بخش تحقیقات جنگل و مرتع مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی چهارمحال و بختیاری گفت: خطری که چرای دام در عرصه‌های طبیعی برای گیاهان دارد و آن را تهدید و نابود می‌کند به مراتب بسیار بیشتر از خطر حضور انسان‌هاست.

به گزارش آب و غذا به نقل از ایسنا ، امین زراعتکار اظهار کرد: گیاهان در معرض خطر انقراض که چیده و یا از ریشه کنده می‌شوند، گیاهان پیازی همچون موسیر، بنسر، سیر کوهی، لپو، اندش، آنغوزه، کلوس، بیلهر، تره کوهی، چو، سیر دنگ، سیر کوهی، زرشک کوهی، کاردین و کنگر هستند که وقتی از ریشه کنده ‌شوند هرگز به بذر نخواهند نشست، حتی شرایط گل‌دهی از بین می‌رود و ریشه‌کن می‌شوند، یعنی کم‌کم و سال به سال از جمعیت آن گیاه کاسته و بعد از چند سال به راحتی منقرض می‌شوند.

زمانی که جمعیت‌های مختلف یک گیاه را از بین ببریم کل آن گونه از بین می‌رود مشابه اتفاقی که برای گیاه کلوس در استان افتاده و به دلیل ریشه‌کن کردن، تنها این گونه در بخش سرآقا سید و توسط مردم محلی قرق می‌شود، بنابراین وقتی گیاهی از ریشه کنده می‌شود و از بین می‌رود، از تنوع زیستی آن کاسته می‌شود.

زراعتکار در خصوص گیاهان خودرویی که در طبیعت وجود دارد و مردم نسبت به چیدن آن‌ها اقدام می‌کنند، تصریح کرد: این گیاهان با چیدن و ریشه‌کن کردن‌شان کم کم از بین می‌روند، لذا برای نابودی گیاهان بهتر است بهره‌برداران به صورت اصولی و با کمک از پژوهشگران مرکز تحقیقات نسبت به تهیه نشا اقدام کنند، چرا که با این کار از انقراض گیاهان جلوگیری خواهد شد و نوعی درآمدزایی رقم می‌خورد.

وی در خصوص تغذیه دام از گیاهان موجود در طبیعت، خاطرنشان کرد: بزرگ‌ترین مشکلی که گیاهان و وحوش در طبیعت را به خطر انداخته چرای بی رویه دام است، اگر کل منابع طبیعی و حتی ده‌ها برابر در اختیار باشد به همین اندازه دام به مرتع آورده می‌شود و چرا صورت می‌گیرد، لذا خطری که چرای دام در عرصه‌های طبیعی برای گیاهان دارد و آن را تهدید می‌کند به مراتب بسیار بیشتر از خطر حضور انسان‌هاست.